హిందువుల వైవాహిక శుభకార్యాల్లొ “అగ్ని” ని సాక్షిగా ఎందుకు పెడతారు అన్నది చాలా మంది దంపతులకు తెలీదు. మన సంస్కృతీ, సంప్రదాయాల్లో అగ్నిని పవిత్రంగా చూడడం ఆచారం. పూజలు, యజ్ఞయాగాదులు అగ్ని లేకుండా జరగవు. అగ్ని సాక్షిగా లేకపోతే ఆ వివాహం ధర్మసమ్మతం కాదంటారు.
పెళ్ళీ డు వచ్చిన ఆడపిల్లలు చక్కగా చూడముచ్చటగా ఉంటారు. వివాహానికి యోగ్యమైన అమ్మాయిని చంద్రసాక్షిగా గంధర్వుడూ, గంధర్వసాక్షిగా అగ్ని, ఆమెను రక్షించగా అగ్నిసాక్షిగా వరుడు గ్రహిస్తాడు. అందుకని “అగ్నిసాక్షిగా పెళ్లి ” అనే మాట వచ్చింది.
వేదాలలోని ప్రధమ శబ్దం అగ్ని, ఆ అగ్నిని ఋషులు గుర్తించి అగ్రస్వరూపుని గా కీర్తించారు. ఆ ప్రధమ స్వరూపుని ఆరాధన వల్ల మనం తరిస్తాము. సృష్టిలో మనకు ఏదైనా గోచరం కావలెనంటే దానికి రూపం కావాలి. రూపమిచ్చేది అగ్ని. ‘నిరాకార జ్యోతిర్మయ బ్రహ్మం’ అగ్ని. సాకార విశ్వమూ అగ్నే. మన శరీరం లో ఉష్ణత్వం, ఈ విశ్వంలో సూర్యుడు, నక్షత్రాలు, జ్ఞానాగ్ని, వనాగ్ని, అంటూ సమస్తం అగ్ని మయం.
అగ్ని సాక్షిగా వివాహం ద్వారా గ్రహిస్తాం కాబట్టే పత్నికి అంత గౌరవం ఇస్తాం: ఈ శ్లోకం పత్ని పుత్రుల గురించి చెపుతుంది.
“దారాధీన స్తథా స్వర్గః పిత్రూణా మా త్మన స్సహ ”
అని పెద్దలంటారు. తన పితృలందరికీ స్వర్గం లభించాలంటే, ముందు కాలంలో తానూ తరించాలంటే అది సాధ్యమయ్యేది, భార్య కనబోయే సంతానం ద్వారా కదా! అలాంటి స్వర్గానికి తీసుకుపోగలఅవకాశం బార్య ద్వారా లభిస్తుంటే ఆమెను గౌరవించాలి కదా!
